Een boerderij is altijd onderweg

Wie hebben er allemaal gewoond, hun levens geleid, geluk gekend, hun zorgen uitgesproken tegen het stoere, onverstoorbare gebint? Het hooi binnen gereden, de koeien gemolken, de stal uitgemest, boter gekarnd, in de winter het graan gedorst met de vlegel. Leven en werken, allebei hebben ze hun stempel gedrukt op het uiterlijk van de boerderij.

Is het een stelp, een kop-hals-romp, een wâldspultsje? Ieder type heeft z’n eigen ontstaansgeschiedenis en indeling. De stelp ontstond in de minder rijke delen van Friesland omdat dit type goedkoper was dan de grotere kop-hals-romp. Bij de stelp liggen de woongedeelten en de melkkelder direct achter de voorgevel en ligt de opkamer boven de melkkelder. In kop-hals-rompboerderijen is de hals de plek voor het verwerken van de melk. En wist je dat de manier waarop de koeien in de stal staan verschilt per boerderijtype en per landsdeel? In de ‘Friese stal’ stonden de koeien in paren tussen schotten, met de kop naar de buitenmuur.

Als je er wat meer van weet, kijk je anders naar de boerderijen om je heen. Alles vertelt een verhaal. Als je in een boerderij woont, probeer je wellicht te bewaren wat er over is gebleven van die voorgaande levens. Een estriken vloer misschien, een levensboom in de voordeur, balkenplafond, paneeldeuren, marmeren schouw, bedsteden, een gevelsteen. Misschien zijn ze verdwenen, of verstopt tijdens verbouwingen en haal jij ze terug. En misschien ook niet en heb je niets met historie. Prima natuurlijk! Dan geniet je gewoon van de ruimte, het uitzicht, de vrijheid, het leven op het platteland. Het is allemaal goed. Het is gewoon het volgende hoofdstuk van een boerderij die altijd onderweg is.